بررسی میزان اعتماد اجتماعی در روابط بین‌شخصی و رابطه آن با میزان قانون‌گریزی در یاسوج

زمینه و هدف: اعتماد از عناصر مهم و محوری در تسهیل روابط اجتماعی است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی و شناخت رابطه­ ی میزان قانون‌گریزی و اعتماد اجتماعی در روابط بین شخصی، در بین ساکنان 18 سال به بالای شهر یاسوج بوده است. در این پژوهش، از دیدگاه گیدنز و زتومکا برای چارچوب نظری استفاده شده است. روش‌شناسی: روش تحقیق در این پژوهش از نوع پیمایشی و ابزار تحقیق، پرسشنامه­ ی محقق­ ساخته و دیگران‌ساخته بوده است. جامعه آماری پژوهش- برابر با سرشماری سال 1390 کل کشور- 88278 نفر بوده که با استفاده از جدول لین (1976)، حجم نمونه 384 نفر محاسبه شد. برای دستیابی به نمونه­ های تحقیق، از روش نمونه­گیری تصادفی سامانمند از نوع طبقه­ای چندمرحله­ای استفاده شده است. برای ارزیابی روایی، از اعتبار صوری و برای ارزیابی میزان انسجام درونی (پایایی) گویه­ های متغیّر وابسته و متغیّر مستقل، از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده است. یافته ­ها: نتایج پژوهش نشان داد که با توجه به مقدار ضریب همبستگی پیرسون (026/0- r =) و مقدار سطح معناداری (617/0 = Sig)؛ بین متغیّر میزان قانون‌گریزی و اعتماد اجتماعی در روابط بین شخصی، رابطه‌ی معناداری وجود نداشته است. همچنین با توجه به مقدار ضریب همبستگی پیرسون (115/0r =) و مقدار سطح معناداری (025/0 = Sig)؛ بین سنّ پاسخگویان و میزان اعتماداجتماعی آنان در روابط بین شخصی، رابطه­ی معنا‌داری وجود داردو با افزایش میزان سنّ، میزان اعتماد اجتماعی پاسخگویان در روابط بین­شخصی به نسبت کمی افزایش می‌یابد. نتیجه ­گیری: با افزایش یا کاهش در میزان قانون‌گریزی افراد، هیچ تغییری در میزان اعتماد اجتماعی خود آنان در روابط بین شخصی ایجاد نمی­شود.